Wigilia 1981 roku została odmalowana poprzez przeżycia trzech kobiet, należących do trzech różnych generacji: babci, matki i młodziutkiej żony. Tego wieczoru ich myśli skupiają się wokół jednego mężczyzny - wnuka, syna i męża - o którym nie mają wieści od dziesięciu dni i który prawdopodobnie został internowany. Wspomnienia mieszają się z wyczekiwaniem, nadzieją na jego rychły powrót. Każda z kobiet reprezentuje inną epokę i inny rozdział historii. Babcia pamięta II wojnę światową, matka sięga pamięcią do 1956 roku, żona żyje wydarzeniami ostatnich miesięcy - na ścianach jej pokoju wiszą plakaty z napisem "Solidarność". Trzy kobiety i trzy różne charaktery. Babcia Paulina jest stanowcza, wręcz surowa, nie pozwala sobie na chwile słabości. To ona jest "głową rodziny". Cały czas wspomina wnuka, doszukując się w nim podobieństw do zmarłego syna. Matka jest nerwowa, żyje w ciągłym napięciu, usiłując walczyć o syna miota się w poczuciu własnej bezsilności. Żona pozornie spokojna, pozwala sobie na okazywanie zdenerwowania tylko w samotności. "Wigilia" jest kameralnym dramatem, rozgrywającym się w ciągu kilku godzin, z zachowaniem jedności miejsca, czasu i akcji, opartym na znakomitym aktorstwie. Jest jednym z nielicznych, niemal dokumentalnych zapisów z dziejów Polski początku lat osiemdziesiątych.
[filmpolski.pl]