Na początku pojawiają się utwory kameralne, aktorka jest skupiona, delikatna. Śpiewa spokojnie, by powoli rozwijać przed widzami swoją opowieść. Jej głos staje się coraz silniejszy. Zdejmuje ciężki płaszcz odsłaniając zwiewną, czerwoną sukienkę. Pojawia się kobieca, pewna siebie, doświadczona przez życie, ale nadal po dziecięcemu – życia ciekawa. Smutek przeplata śmiechem, a jej delikatny głos nabiera dramatyzmu, głębi. W trzeciej odsłonie pojawia się kobieta pogodzona ze swoim losem. Kończy swą opowieść wyznaniem – że warto walczyć o swoje życie i mieć nadzieję. Nie poddawać się, nawet, gdy wichura...
Ewa Błaszczyk zaprasza nie tylko do słuchania, lecz także przeżywania utworów, które prezentuje. Zaprasza do swojego świata, w którym życie miesza się ze sztuką. Artystce towarzyszą Andrzej "e-moll" Kowalczyk na gitarze, Marcin Partyka na instrumentach klawiszowych, Sebastian Feliciak na saksofonie oraz córka – Marianna Janczarska, która wspiera aktorkę wokalnie.
W repertuarze Ewy Błaszczyk znalazły się utwory najlepszych, nie tylko polskich poetów i kompozytorów. Są utwory m. in. Agnieszki Osieckiej, Doroty Czupkiewicz, ks. Jana Twardowskiego z muzyką Jerzego Satanowskiego, Włodzimierza Wysockiego, Natalii Iwanowej i Jacka Kleyffa.

W recitalu wykorzystane zostały także techniki multimedialne. Za plecami aktorki stoi duży ekran, na którym widać zbliżenia artystki i grających muzyków filmowanych na żywo. Innym razem jest to teledysk sprzed lat, czy czarno biały obraz.