Gra kłamstw
Twórcy:
autor: Paul Wheeler
Przekład: Klaudyna Rozhin
reż: Natalia Koryncka-Gruz
Zdjęcia: Ryszard Lenczewski
Współpraca operatorska: Sławomir Klemba, Jacek Zakrzewski, Leszek Kolendowicz, Marek Macioszek, Piotr Malinkiewicz
Scenografia: Anna Seitz-Wichłacz
Współpraca scenograficzna: Marta Szubert, Kazimierz Grudzień, Leszek Zygarłowski
Kostiumy: Hanna Ćwikło
Współpraca kostiumograficzna: Teresa Wardzała
Muzyka: Jerzy Satanowski
Dźwięk: Andrzej Żabicki
Współpraca dźwiękowa: Piotr Pacholski
Montaż: Elżbieta Kurkowska
Montaż elektroniczny: Waldemar Makuła, Zenon Kraśkiewicz
Charakteryzacja: Ludmiła Krawczyk
Konsultacja: Zofia Milska-Wrzosińska
Redakcja: Ewa Chodkowska
Produkcja: Eureka Films (dla Teatru Telewizji TVP S.A.)
Kierownictwo produkcji: Katarzyna Janus
Współpraca produkcyjna: Adam Santura
Sekretariat planu: Kamilla Chołoniewska
Julia - Ewa Błaszczyk
Adrian - Mariusz Bonaszewski
Dziewczynka - Magdalena Heintze
Kameralny spektakl pod oryginalnym tytułem "Deceptions" o powikłanych uczuciach dwojga ludzi, w różny sposób doświadczonych przez życie.
Julia jest psychiatrą, Adrian - jej pacjentem. Ona, niezależna, atrakcyjna kobieta około czterdziestki, od dziesięciu lat pozostaje w nieformalnym związku z żonatym mężczyzną. On, milczący, rozbity wewnętrznie młody człowiek, z wielkimi oporami opowiada o sobie i swoich problemach. Obraża Julię, wybiega z jej gabinetu. Wraca po dwóch miesiącach, rzekomo po to, by przeprosić za swoje zachowanie. Odwołuje wszystko, co powiedział o sobie i swoich najbliższych.
Rozstają się w gniewie. Jednak na wieść, że chłopak usiłował popełnić samobójstwo, Julia zjawia się natychmiast w jego domu. Próbuje oswoić jego strach, bunt, nienawiść. Gdy spotykają się następnego dnia, role się odwracają. To ona opowiada o swoim życiu opartym na całym łańcuchu kłamstw. Ona też ma problemy z ustaleniem swojej psychicznej tożsamości, również mocno łaknie serdeczności, autentycznego kontaktu z drugim człowiekiem. W rezultacie zgadza się na szaloną propozycję Adriana,choć zdaje sobie sprawę, jakim ryzykiem będzie ich małżeństwo - za dwadzieścia lat on będzie atrakcyjnym czterdziestolatkiem,ona stanie się starą kobietą. Po ślubie, Adrian wyznaje żonie jeszcze jedną prawdę o swoim życiu. On i jego siostra są dziećmi adoptowanymi. Dla Julii ten problem również jest bardzo bolesny - ona przed laty oddała swoje dziecko do adopcji. Z przysposobieniem Adriana wiąże się mroczna rodzinna tajemnica. Nie przypadkiem odszukał Julię. Kocha ją naprawdę, jednak łączy ich nie tylko miłość, lecz również skomplikowana przeszłość. Autor w zaskakujący sposób prowadzi swoich bohaterów, których zdaje się dzielić wszystko: wiek, doświadczenie życiowe, środowisko, temperament - od nienawiści i niechęci, poprzez wzajemną fascynację do akceptacji. Problemy, które podnosi, "z życia wzięte", często goszczą na łamach popularnych pism, zwłaszcza tzw. kobiecych. Jednak w widowisku telewizyjnym, również dzięki znakomitej grze obojga wykonawców, zyskują dodatkowy walor prawdy psychologicznej i dużą temperaturę emocjonalną.