Niemcy
Twórcy:
autor: Leon Kruczkowski
realizacja: Anna Minkiewicz
reż: Andrzej Łapicki
scenografia: Wojciech Sieciński
Występują:
Liesel - Ewa Błaszczyk
Profesor Sonnenbruch - Andrzej Łapicki
Berta - Maja Komorowska
Ruth - Krystyna Janda
Willi - Jacek Borkowski
Joachim Peters - Jerzy Kryszak
Hoppe - Jan Tesarz
Schulz - Jerzy Prażmowski
Juryś - Bronisław Pawlik
Pani Soerensen - Mirosława Dubrawska
Marika - Gabriela Kownacka
Tourterelle - Edward Rauch
Fauchette - Dorota Kwiatkowska
SS-man - Marek Obertyn
Gefreiter - Antoni Kalinowski
Antoni - Bogusław Sar
Urzędnik policyjny - Henryk Talar
Akt I
Jest rok 1943 koniec września. W okupowanej Polsce pracuje żandarm Hoppe. Młynarz Schultz przyprowadził właśnie na posterunek złapanego właśnie żydowskiego chłopca, którego żandarm, na mocy nazistowskiego prawa, musi zastrzelić. Hoppe waha się, odzywają się w nim resztki sumienia, ale gdy młynarz stwierdza, że "sumieniem niemieckiego człowieka jest drugi niemiecki człowiek", odbiera to jako ukrytą groźbę denuncjacji, daje dziecku jabłko dla odwrócenia uwagi, wyprowadza na tył budynku i zabija. W okupowanej Norwegii pracuje Untersturmführer Willi Sonnenbruch. Szykując się do wyjazdu na jubileusz ojca, rozmawia z panią Soerensen, która chce się dowiedzieć, co się stało z jej aresztowanym synem z pierwszego małżeństwa, Christianem Fönsem. Willi wie, że Föns został zastrzelony, ale bez skrupułów kłamie, że więzień uciekł, by przyjąć od pani Soerensen łapówkę, w formie sprzedanego mu za bezcen kosztownego srebnego naszyjnika, który ma być prezentem dla jego matki. W okupowanej Francji do oberży wchodzi Ruth Sonnenbruch z zalecającym się do niej niemieckim oficerem. Artystka decyduje się obejrzeć na rynku egzekucję 7 zakładników, którzy działali we francuskim ruchu oporu.
Akt II
Na jubileuszu 30-lecia pracy seniora rodu, profesora Waltera Sonnenbrucha spotyka się cała rodzina. Profesora odwiedzają też znajomi, m.in. dawny woźny, żandarm Hoppe ze swoim 13-letnim synem. Biolog daje dziecku jabłko, wówczas żandarm przypomina sobie jabłko, które dał żydowskiemu chłopcu, zanim go zastrzelił i pospiesznie wychodzi. Niespodziewanie w domu Sonnenbruchów pojawia się Joachim Peters - najzdolniejszy i ulubiony uczeń profesora, jednocześnie niemiecki komunista, który 4 dni wcześniej uciekł z obozu. Początkowo profesor go nie poznaje, po chwili Willi demaskuje Petersa i chce dzwonić na policję, jednakże Ruth go powstrzymuje.
Akt III
Sonnenbruchowie wyjeżdżają, natomiast ich służący Antoni ma go pilnować. W Getyndze wyją syreny i jest alarm lotniczy, córka profesora, Ruth wykorzystuje okazję i jedzie swoim mercedesem do domu. Rozmawia z Petersem, daje mu jedzenie i ukrywa go w swoim pokoju. Niespodziewanie przyjeżdżają pozostali członkowie rodziny. Rozmawiają. Liesel, wdowa po Eryku nie konsultując się z nikim, zawiadomiła policję. Gdy przyjeżdżają urzędnicy policyjni Ruth wyjawia im że zawiozła zbiega na pole campingowe, oddalone 8 mil od Getyngi. Jedzie z nimi tam, również Willi. Profesor postanawia przejść się po ogrodzie. Pod osłoną nocy rozmawia ze zbiegiem. Joachim chce mu uświadomić do czego jest wykorzystywany cyklon B, jednakże bezskutecznie. Biolog nie zdaje sobie sprawy, że jego odkrycie doprowadziło do śmierci ludzi w komorach gazowych.
