Rok magicznego myślenia
Twórcy:
autor: Joan Didion
reż: spektakl Ewy Błaszczyk (opieka artystyczna Bartosz Zaczykiewicz, Adam Biernacki
kostium: Dorota Kołodyńska
światło: Mirosław Poznański
inspicjent/sufler: Olga Karoń/Maria Lejman-Kasz
Podstawowym wątkiem dramatycznym Roku magicznego myślenia jest specyficzna walka, jaką skłonna do kontrolowania siebie i innych psychika bohaterki toczy z rzeczywistością, nie przyjmując do końca nieodwracalności faktów, z którymi ma do czynienia.
"Życie zmienia się szybko. Życie zmienia się w jednej chwili. Siadasz do kolacji i życie takie, jakie znasz, kończy się. Pozostaje kwestia żalu nad sobą" - zapisuje autorka/bohaterka w pierwszych dniach po nagłej śmierci męża i szoku septycznym swojej córki. Niezwykła, udramatyzowana relacja z wydarzeń, jakie stały się doświadczeniem amerykańskiej scenarzystki i pisarki w wykonaniu Ewy Błaszczyk.
Polska prapremiera spektaklu odbyła się 14 listopada 2008 roku na Małej scenie Teatru Studio w Warszawie.
Recenzje
Jacek Wakar
Ewa Błaszczyk znalazła w sztuce "Rok magicznego myślenia" amerykańskiej pisarki Joan Didion zapis doświadczenia podobnego do tego, które stało się jej udziałem. Didion w krótkim czasie straciła męża i musiała zmierzyć się z chorobą córki. W pamiętniku, a potem w opartym na nim dramacie, zdała z tego relację. Przedstawienie Błaszczyk utrzymane jest w krańcowo surowej formie. Jest tak intymne, jak pozwala na to scena teatralna. Aktorka prowadzi swą opowieść rzeczowo, nie pozwala sobie na łzy, nie zależy jej na wywołaniu współczucia. A jednak historia Didion i Błaszczyk wyklucza obojętność. Oto kobieta, która w jednej chwili traci całe dotychczasowe życie i zostaje zmuszona do walki. Ból zostaje przekuty w energię. Rzadko teatr jest tak blisko życia.
